سجایای اخلاقی حضرت زهرا سلام الله علیها
حضرت زهرا در برابر پروردگار، کوچکیِ کوچک‌ترین موجود ـ انسان ـ و بزرگیِ بزرگ‌ترین معبود ـ خدا ـ را می‌دید و از کوتاهیِ خویش در انجام فرمان‌های الهی می‌هراسید؛ آن‌چنان که یزدان در برابر فرشتگانش به او افتخار می‌کرد و می‌فرمود: «به کنیزکم فاطمه بنگرید، چگونه اندامش از هراس [احتمال کوتاهی در برابر] من می‌هراسد».(۱)
آن هم زهرایی که پیامبر درباره‌ی او فرمود: «خداوند اندام و دل فاطمه را از خداباوری و یقین، سرشار کرده است(۲)»؛
بانویی که در آسمان ایمان چنان اوج گرفته بود که ایمان و باور به او، در ردیف ایمان و باور به پیامبر و آفریدگار محسوب می‌شود.
در گفت‌وگویی طولانی، روزی به پدر گفت: پدرم! جانم فدایت! برای چه گریه می‌کنی؟
و او برایش آیه‌های ۴۳ و ۴۴ سوره حجر را خواند که جبرئیل آورده بود: «و دوزخ، میعادگاه همه آن‌هاست. هفت در دارد؛ و برای هر دری، گروه معینی از آن‌ها تقسیم شده‌اند.»
فاطمه به رو بر زمین افتاد و بارها گفت: وای بر کسی، وای بر کسی که که وارد دوزخ شود! (۳)
اگر از نشانه ها و عوامل و مراحل و موانع و آثار اخلاص یا از تفاوت مخلَص و مخلِص به بهانه این‌که جای بحثش این‌جا نیست بتوان گذشت، اما از توضیح حقیقت اخلاص نمی توان گذاشت.
حقیقت اخلاص، فقط خدا را در نظر داشتن است و فقط برای او کار کردن.
اخلاص، آزادی از وابستگی به مدح و ستایش دیگران است و خالی بودن از هوای نفس.
اخلاص، یکی بودن ظاهر است و باطن، درون است و برون.
و زهرای مرضیه سلام الله علیها در اوج قلّه‌ی اخلاص بود.
ایشان در جواب پدرش که می‌فرمود:
«دخترم، هم‌اکنون جبرئیل در نزد من است و از جانب خدا پیام آورده که هرچه بخواهی تحقق می‌یابد.
می‌گوید: مرا جز خود خدا هیچ تمنایی نیست.» (۴)
در بیانی حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌فرمایند:
«کسی که عبادت خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت او را به سوی او خواهد فرستاد.» (۵)
پی‌نوشت‌ها:
۱. #امالی_صدوق / ص۱۷۵
۲. الثاقب فی المناقب / 291
3. بحارالانوار 43 / 88
4. الخصائص‌الفاطمیه 2 / 385
۵. بحارالانوار 68 / 184
برگرفته از کتاب
#خاطر_نازک_گل
حسین سیدی
